مائی نام چائو پرایا، شهر کانال‌ها
تور تایلند- بانکوک را سابق بر این ونیز شرق می‌نامیده‌اند. مردم از طریق کانال‌ها جابه‌جا می‌شدند و مائی نام چائو پرایا ،شاه‌راهی بود که به داخل شهر می‌رفت. زندگی بسیاری از مردم به این کانال بستگی داشت و تائی ها خودرا جا اُنام(اربابان آب) می‌دانستند. البته زمانه عوض شده، اما شما می‌توانید با استفاده از قایق‌های سریع‌السیر رودخانه‌ی چائو پرایا،باقی‌مانده‌های این زندگی شهری رودخانه‌ای را ببینید. این بازدید می‌تواند بهترین بازدید در تایلند باشد، چرا که تمام جاهای این منطقه چه برای کودکان و چه برای بزرگسالان جذاب است. خانه‌ی جیم تامسون
خانه‌ی بسیار زیبای جیم تامسون مربوط به یک بازرگان آمریکایی است . این مرد توانست ابریشم تایلند را وارد بازارهای غربی کند. بعد از یک دوره طولانی زندگی در تایلند، او به طرز مشکوکی در سال ١٩٦٧ در مناطق کوهستانی کامرون مالزی ناپدید گشت. معمای ناپدید شدن او، هنوز هم حل نشده باقی مانده است.
معبد بودای طلایی
یک وقتی در این معبد بی نام و نشان، یک مجسمه‌ی ساروجی از بودا وجود داشت. حدود پنجاه سال پیش، یک روز این مجسمه اتفاقی بر زمین افتاد و یک تکه از ساروجش شکست و مجسمه‌ی بودای سه متری که از طلای خالص ساخته شده بود، پیدا شد. وزن این مجسمه حدود پنج و نیم تن است و ظاهراً برای جلوگیری از به تاراج رفتن توسط برمه‌ای‌ها، رویش را با ساروج پوشانده بودند. معبد بودای طلایی که در محله‌ی چینی‌ها واقع شده، امروز یکی از معروف‌ترین معبدهای تایلند به شمار می‌رود.
معبد بودای خوابیده
بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین معبد بانکوکاست که مجاور کاخ پادشاهی واقع شده وبیش از هزار مجسمه‌ی بودا را در خود جای داده است. این بودا در دوران رامای سوم ساخته شده، بیش از ٤٦ متر طول و ١٥متر ارتفاع دارد، با طلا پوشیده شده و به‌جای چشم‌هایش هم مروارید کار گذاشته‌اند.
بودای زمردین
مجسمه‌ی بودا در کشور تایلند، در معبدی واقع در محوطه‌ی کاخ پادشاهی قرار گرفته.این بودا از یشم سبز ساخته شده، ٤٥ سانتی‌متر ارتفاع دارد و لباسی زرین به تن کرده.
بر اساس افسانه‌ها، این بودا ٤٣ سال قبل از میلاد مسیح در هند ساخته شده و پس از ۳۰۰ سال، برای در امان ماندن از جنگ داخلی به سریلانکا برده شد. پس از آن، شاه برمه فرستاده‌ای رابرای بازگرداندن آن به سیلان فرستاد، اما کشتی حامل آن گرفتار توفان شد و در کامبوج لنگر انداخت. در سا‌ل‌های بعد، پس از گذر از لائوس، به ایالت چیانگ رای در شمال تایلند رسید. در آن زمان حکمران چیانگرای آن را مخفی کرد، ولی در سال ۱۴۳۴ به علت برخورد صاعقه به معبد، این بودا کشف شد. سپس به شهر چیانگ مایبرده شد و تا سال ۱۵۵۲ در آنجا ماند. سرانجام در قرن هیجدهم، رامای اول با تصرف بودای زمردین، آن را به ایالت خود آورد و پس از آن که به پادشاهی رسید، این بودا را در مراسمی با شکوه در سال ۱۷۸۴ به کاخ خود در بانکوک کنونی منتقل کرد.
این بودا سه لباس زرین دارد که بر حسب تغییر فصل، توسط پادشاه تایلند طی مراسمی تعویض شده و دو لباس دیگر در مجموعه‌ی کاخ به نمایش گذاشته می‌شوند.
کاخ پادشاهی
از دیدنی‌های تایلند، و محبوب گردشگران این کشور است. این کاخ در واقع مجموعه‌ای از ساختمان‌های مختلف است که از اواخر قرن هیجدهم تا اواسط قرن بیستم، محل سکونت پادشاهان تایلند بوده‌اند .
ساخت این کاخ در سال ۱۷۸۲ آغاز شد و در دوران تاج‌گذاری رامای اول به پایان رسید. این پادشاه در طول سلطنت خود آن را تبدیل به امارتی مستحکم‌تر کرد. مساحت اولیه‌ی این کاخ حدود ۵۱۰ کیلومترمربع بوده و در زمان سلطنت رامای دوم توسعه پیدا کرد و به ۶۰۰ کیلومتر مربع رسید.
موزه ملی تایلند
گفته می‌شود بزرگ‌ترین موزه‌ی آسیا است و فرهنگ و هنر تائی را به معرض نمایش می‌گذارد. این موزه منبع مفیدی برای مطالعه پیرامون پایتخت‌های باستانی تایلند یعنی آیوتایا و سوخوتایی است. البته بزرگ‌ترین عیب این موزه این است که سیستم تهویه‌ی مناسبی ندارد.
بازار شناور دامنوئن سادوآک
تصویر این بازار بسیار زیباست: قایقی‌های چوبی پر از میوه‌های رنگارنگ و سبزی‌جات که به وسیله‌ی زنان تایلندی با لباس‌های نیلی و کلاه‌های لبه پهن حصیری، هدایت می‌شوند. این نمائی از سرزمین کارت پستال‌هاست و تصویری حقیقی از تجارت چائو را نشان می‌دهد. در این بازار سوغاتی‌های بهتری هم پیدا می‌شود و توریست‌های بیشتری هم به چشم می‌خورد. این جمع مانند بسیاری جمع‌های دیگر همراه با خوشی است. نکته مهم این است که صبح بسیار زود به این مکان بروید و قبل از این‌که اتوبوس‌های بزرگ از راه برسند، جای خود را مشخص کنید.
ناخن پاتوم
ناخن پاتوم در ٥٦ کیلومتری غرب بانکوک قرار گرفته است. گفته می‌شود قدیمی‌ترین شهر تایلند است. اما تنها مدرک قدمت این شهر، فرا پاتوم چدی است. این بنا دراوایل قرن ٦ توسط بودائی‌های تراوادایواراواتی ساخته شده.ساختمان ناقوسی شکل جدیدتر، در اوایل قرن یازدهم توسط شاه خمر ساخته شد. این دگرگونی باعث به وجود آمدن بلندترین ساختمان بودائی که ١٢٧ متر طول دارد، شد. این ساختمان در مرکز شهر قرار دارد و مکان بسیار مناسبی برای قدم زدن و موضوع جالبی برای طرح و نقشه است.
رودخانه‌ی کوای
رودخانه‌ی کوایو پل نام‌آشنایش، در ۱۳۰ کیلومتری غرب بانکوک واقع شده است. شهرت این پل به این علت است که در دوران جنگ جهانی دوم، نزدیک به ۱۶ هزار اسیر جنگی متحدان، به هنگام ساخت خط آهن مرگ بر روی این پل، جان خود را از دست دادند.
در آن زمان ارتش امپراتوری ژاپن، این اسیران را مجبور به ساخت این خط آهن استراتژیک از میان جنگل و رودخانه‌های خطرناک این منطقه کرده بود. ساخت این پل در سال ۱۹۴۲ آغاز شد و آن‌طور که تخمین می‌زدند، ۵ سال به طول می‌انجامید تا تایلند و برمه را با راه‌آهن به هم متصل کند، اما ارتش ژاپن اسیران را وادار کرد که این خط آهن ۴۱۵ کیلومتری را در طول ۱۶ ماه بسازند. با این حال پس از ساخت، تنها ۲۰ ماه مورد استفاده بود و در سال ۱۹۴۵ متحدان آن را بمباران کردند.
پس از جنگ جهانی دوم، نیروهای متحدان اجساد را در دو قبرستان در نزدیکی رودخانه کوای به خاک سپردند و هر ساله در اولین هفته‌ی ماه دسامبر، به یادبود این واقعه، در کنار این پل نمایشگاه و مراسم آتش‌بازی بر پا می‌کنند. این برنامه‌ها هم در میان تایلندی‌ها و هم در میان گردشگران این کشور طرفداران بسیار دارد.
شهر سوخته‌ی آیوتایا
شهر تاریخی آیوتایا که به مدت ۴۱۷ سال پایتخت تایلند به شمار می‌رفته، یکی از تاریخی‌ترین بناهای این کشور است که در زمان خود، از بزرگ‌ترین شهرهای دنیا و مرکز تمدن آسیای جنوب شرقی بوده است.
پادشاهی آیوتایا که در سال ۱۳۵۰ ایجاد شده بود و در واقع دومین پایتخت سیام پس از سوخوتای به شمار می‌رفت، در سده‌ی شانزدهم به اوج قدرت، ثروت و فرهنگ رسید و قلمرو آن فراتر از لائوس، کامبوج و برمه‌ی کنونی گسترش یافته و حتی با فرانسه رابطه داشت. آیوتایا در ۸۹ کیلومتری شمال شهر بانکوک قرار گرفته و معماری آن ترکیبی است از هنر معماری کامبوج و هنر دوره‌ی سوخوتای.این شهر که در قرن هفدهم، یکی از زیباترین شهرهای جهان به شمار می‌رفت، از سال ۱۹۹۱ در فهرست آثار جهانی یونسکو قرارگرفته است.
روستای کایان
زنان قبیله‌ی پائودانگ در تایلند، از سن پنج سالگی حلقه‌های مسی به دور گردن خود نصب می‌گذارند و زمانی که به سنین بزرگسالی می‌رسند، بلندی گردن‌شان به بیش از۲۰سانتی‌متر می‌رسد.
در انتهای یک جاده در عمق جنگل‌های تایلند، گروهی از زنان در سایه نشسته‌اند که یک لوله‌‌ی برنجی دور گردن بسیار بلند آن‌ها پیچیده شده است. با این حساب، خیره نشدن به آن‌ها کار غیر ممکنی است.
سال‌هاست که دیدن زنان گردن‌دراز روستای کایان، در گوشه‌ای دورافتاده در شمال غربی تایلند در نزدیکی مرز برمه سبب جذب گردشگر به این منطقه شده است.